Dziwna rozmowa

rozdział 5.

Dziwna rozmowa.

Hermiona weszła do Nory ale już od samego progu poznała ten głos.

Nagle rozległ się przeraźliwy, głośny trzask talerza i rozmowa.

- Przepraszam pani Weasley. Nie chciałem, już to posprzątam.

- Nic się nie stało kochaneczku. - odpowiedziała mile panie Weasley.

- Neville! - krzyknął Ron i wyprzedził Hermionę. - Fajnie, że już jesteś !

- Przyleciałem z moją babcią - odpowiedział trochę zawstydzony.

Hermiona weszła do kuchni pełnej czarodziei.

- Ostatnio taki tłok był tutaj na weselu Billa i Fleur. - pomyślała.

Przy zlewie stała Apolonia Delacour , matka Fleur.

Była równie piękna jak jej córka. Hermiona rozglądała się po kuchni i co chwilę odpowiadała 'cześć'. Pani Weasley w kuchni pomagała Luna, Cho, Dean i Neville.

- Pani Weasley, zaraz pani pomogę. - Zaoferowała się Hermiona.

Była bardzo zmęczona wyprawą do Londynu ale wypadało pomóc przy kolacji.

- Idź na dwór. Chyba Percy z Billem potrzebują pomocy w rozłożeniu namiotu wuja Franka. Weź sobie Harry'ego do pomocy. - poprosiła Molly.

- Dobrze. - odpowiedziała dziewczyna.

Wiedziała dlaczego ma z Harrym pomóc, Molly dalej była zła na Hermionę o incydent w kuchni.

***

Zasiedli do kolacji. Wielki drewniany stół był nakryty granatowym obrusem. Molly z Arturem siedzieli obok państwa Delacour. Harry opowiadał Ginny o szukaniu horkruksów, a Ron z Charlim rozmawiał o tresurze smoków. Hermiona patrzyła na całą rodzinę. Wszyscy zasiedli przy jednym stole jak jedna wielka rodzina lecz czuła, że brakuje jej rodziców.

Nagle wstał George. Zapadła zupełna cisza.

- Dziękuję wszystkim, że tu jesteście - powiedział cichym głosem - ale Fred nie chciałby abyście się smucili. - kontunuował - Lee, chodź do pokoju, zrobiłem zakupy w mugolskim sklepie. - zwrócił się do przyjaciela i oboje wstali od stołu.

Hermiona zauważyła jak pani Weasley zalała się łzami i przytuliła się do męża. Ron zaśmiał się pod nosem i odezwał się półgłosem do Harry'ego.

- Wrócił nasz George, nareszcie !

- Ronald! Jesteś okropny! - oburzyła się Hermiona - To nie jest czas i miejsce na żarty.

Ron z obrażoną miną odwrócił się od dziewczyny.

Powoli wszyscy się rozchodzili do swoich namiotów, bo następny dzień zapowiadał się ciężki. Ginny wstała od stołu.

- Idę do Harry'ego i Rona pokoju. Idziesz też? - zapytała Hermionę.

- Nie. Wreszcie znajdę chwilę dla siebie. - odpowiedziała.

Gdy przyjaciele odeszli od stołu, dziewczyna dopiła herbatę i wstała.

Parę osób jeszcze pozostało przy stole więc nie musiała pomóc pani Weasley.

Kierując się do domu zaczepiła ją Fleur.

- Hermiono, zaczekaj. - zawołała ją piękna młoda kobieta - Dzisiaj miał przylecieć jeszcze ktoś, ale miał ważny mecz.

Hermiona domyśliła się o kogo chodzi. Przyjaciel rodziny, ważny mecz quidditcha. Te informacje pasowały do jednej osoby.

- Wiktor Krum wysłał sowę, że z rana będzie u nas w domu. - dokończyła Fleur.

Pierwsze co przyszło na myśl Hermionie to ,to że Ron będzie znowu zazdrosny.

- Dobrze - odpowiedziała - Powiedziałaś pani Weasley?

- Tak. Myślałam, że Ciebie też to zaciekawi. - Hermiona zobaczyła dziwny błysk w oku Fleur, gdy to mówiła.

- Idę do siebie. - skończyła rozmowę Hermiona.

Jej myśli krążyły wokół tego co się dowiedziała lecz w myślach sobie powtarzała.

- Muszę się skupić, muszę się skupić...

W salonie paliło się światło. Zaciekawiona dziewczyna zajrzała do środka. Na kanapie siedziała starsza rudowłosa kobieta. Mimo podeszłego wieku, który można było odczytać z jej twarzy, miała piękne, długie, płomienisto rude włosy.

W ręku trzymała kieliszek z winem, a na stole stała prawie pusta butelka.

Dziewczyna podeszła do kobiety. Zapomniała, że miała iść do pokoju. Usiadła bez słowa obok na konapie.

- Wszystko wiem moja droga, wszystko widziałam. - zwróciła się do Hermiony nie patrząc na nią.

Wzrok starszej pani był zwrócony w stronę palącego się kominka.

Hermiona zdziwiła się tymi słowami.

- O co chodzi? - zapytała. - Halo? Proszę pani?

Starsza kobieta nie odpowiedziała nic. Dziewczyna wstała i bezpośrednio kierowała się na piętro po drewnianych schodach. Próbowała sobie przypomnieć czy widziała staruszkę na weselu Billa i Fleur. Gdy weszła do pokoju usiadła na łóżku. Krzywołap zamiauczał i zwinął się w kłębek obok niej. 

Hermiona miała wreszcie czas na to co planowała od dawna, na przeglądanie map i podręczników.

Wskazówki na zegarze przesuwały się, a Hermiona przeglądała kolejny podręcznik 'eliksiry dla zaawansowanych' .

- Trochę odpoczynku - pomyślała i odłożyła podręcznik, ale wzięła mapę Australii.

Czerwonym mazakiem zaznaczyła kilka miejsc i spojrzała na zegar. Minęła pierwsza, za oknem księżyc świecił, a Ginny nadal nie wróciła.

Hermiona wyczerpana usnęła ze stosem książek i map na łóżku.

Obudziło ją pukanie do drzwi. Już zapomniała o dziwnej rozmowie z dziwną staruszką.

Przez okno zaglądało słońce , a Ginny spała już w swoim łóżku. W nocy, jak Hermiona już spała, wróciła z pokoju brata.

Dziewczyna wstała i otworzyła drzwi. Zobaczyła młodzieńca o czarnych włosach. Przetarła oczy i powiedziała.

- Wiktor ! Już jesteś.

- Tak Hermiono, pani Weasley kazała Was zawołać na śniadanie. - odpowiedział uśmiechnięty.

- Już idziemy.

Wiktor Krum zszedł do kuchni, a Hermiona ubrała się i umyła.

- Ginny, chodź na śniadanie. - powiedziała wychodząc z pokoju.

Hermiona wiedziała, że ten dzień jest ważny dla wszystkich Weasley'ów, więc zaraz po śniadaniu pomogła Molly. Gdy się już odrobiła , zostało jej tylko ułożenie kwiatów w wazonie na stole w namiocie. Wszyscy goście plątali się pod nogami, każdy chciał pomóc.

Dziewczyna właśnie podnosiła wazon gdy podszedł do niej Wiktor.

- Możemy chwilę porozmawiać? - zaproponował.

Hermiona odwróciła się do niego, nie zdarzyła odpowiedzieć, ponieważ chłopak złapał ją za dłoń. Hermiona zarumieniła się.

- Słyszałem, że wracasz do Hogwartu. Jeszcze się zbaczymy w tym roku. - lecz nie zdążył dokończyć, bo Ron cały czerwony ze złości podbiegł do pary i przerwał rozmowę.

- Co tam Krum? - zapytał i złapał Hermionę za rękę.

Czarnowłosy chłopak zrezygnowany odszedł kaczowatym chodem od Rona i jego dziewczyny.

- On coś chciał powiedzieć ! - oburzyła się Hermiona. - Idź się ubierać ! Za niedługo będzie Frank i Susan.

Wszyscy się szykowali. Coraz szybciej zbliżała się godzina jedenasta.

Pięć świstoklików miało być gotowych na tą godzinę. Nimi mieli się dostać koło mugolskiego cmentarza.

Hermiona ubrała się w granatową sukienkę, a Ginny w czarną do kolan. Mężczyźni byli ubrani w nowe czarne garnitury. Każdy wyglądał elegancko. Wszyscy byli gotowi i wyruszyli do ogrodu.

- Już czas. - zwrócił się do wszystkich zgromadzonych pan Weasley. - każdy ma wyznaczonego świstoklika. 

Hermiona i Harry z resztą Weasley;ów podeszli do starego buta.

- No to na trzy. - odezwał się znowu Artur. - raz, dwa , trzy!

Szarpnęło Hermionę w okolicy pępka i świat znowu wirował.