Wizyta

rozdział 14.

Wizyta.

Harry, Ron, Hermiona i Ginny pomagali pani Weasley w uprzątnięciu gratów w starej szopie Artura Weasley.

- Tyle tu niepotrzebnych mugolskich rzeczy. Nawet nie wiem do czego służą. - narzekała Molly.

Co chwilę Hemiona tłumaczyła co jak się nazywa.

- To jest mikser... a to toster... to mikrofalówka...

- Ci mugole maja tyle rzeczy do kuchni. - odezwał się Ron. - czasem zastanawiam się po co to wszystko naszemu tacie.

- Dobrze, że ma jakieś hobby. - próbowała usprawiedliwić pana Weasley Hermiona.

- Tylko, że to hobby jest czasem niebezpieczne. - mruknęła pod nosem mama Ginny, tak aby nikt nie dosłyszał.

Hermiona usłyszała, wiedziała o jakie niebezpieczne eksperymenty chodziło Molly.

Stary latający Ford Anglia. Którym Fred, George i Ron w pewne wakacje polecieli do domu Dursley'ów po Harry'ego. Państwo Weasley mieli też problemy, gdy tym samochodem Ron z Harrym polecieli do Hogwartu.

- Harry zanieś z Ronem to coś wielkiego - wskazała na starą pralkę. - za szopę.

Wszyscy posłusznie wykonywali polecenia. Całą resztę dnia spędzili na sprzątaniu. 

Nagle z domu usłyszeli wołanie Billa.

- Harry!

Spojrzeli na tylne drzwi do Nory. W progu stał rudowłosy chłopak w kucyku i machał ręką na Harry'ego.

- Chodź! Hagrid już jest.

- Na Merlina ! - zawołała Pani Weasley. - Całkowicie zapomniałam, że miał dzisiaj przyjechać. Kolacja !

Ściągnęła gumowe rękawice i popatrzyła na swoich pomocników.

- A wy na co czekacie? Myć się i pomożecie mi.

- Oczywiście. - odezwała się tylko Hermiona i wszyscy poszli do domu.

***

Hermiona sama zeszła do kuchni, ponieważ Ginny zajrzała jeszcze na chwilę do pokoju chłopców.

Kuchnia była cała zadymiona i zaparowana. Czuć było różne zapachy co doprowadziło do tego, że Hermiona jeszcze bardziej zgłodniała.

Pani Weasley skakała od jednego garnka do drugiego cała przejęta.

- O ! Chociaż Ty jesteś. - zawołała gdy zobaczyła w progu dziewczynę. - Hermiono mogłabyś nakryć do stołu?

Dziewczyna podeszła bliżej, dopiero teraz zauważyła, że przy stole siedzi Hagrid z Billem.

Gajowy wyglądał znakomicie. Nadal był tak samo włochaty, ale widać było, że trochę odżył po bitwie o Hogwart.

Rozmawiał o czymś półgłosem z rudowłosym chłopakiem.

Gdy zauważył Hermionę uśmiechnął się do niej, pomachał wielką ręką i zawołał.

- Witaj Hermiono !

Potężny mężczyzna wstał z krzesła i podszedł do dziewczyny.

- Mam dla ciebie te książki, o które prosiłaś panią psor. - powiedział - Dobrze cię znowu widzieć.

Przytulił Hermionę. Dziewczyna odwzajemniła uścisk. Dziewczyna zatonęła w jego ramionach.

Gdy ją puścił powiedział.

- Cholibka, jeszcze się rozkleję. Książki są na stole. - wskazał trzy stare, opasłe tomy.

W tym momencie do kuchni zszedł Harry, Ron i Ginny.

- Harry! - zawołał włochaty przyjaciel i przytulił Harry'ego i Rona.

- Będzie mi was brakować. Nawet tego waszego łamania zasad. - dodał i uśmiechnął się.

Hermiona zauważyła, że pani Weasley zrobiła groźną minę.

- Dasz sobie radę. - odpowiedział Ron.

Wyczuł, że jego mama może zaraz wybuchnąć krzykiem i zmienił temat.

- Siadaj i opowiadaj co u Ciebie.

- Ja odniosę książki i zaraz wracam.

Hermiona odniosła tomy do pokoju i położyła je na łóżku.

Z jednej strony ogarnęła ją wielka ulga, że może już niedługo zacząć ważyć tak ważny eliksir. Lecz z drugiej strony przepełniał ją lęk i niepokój, sama nie wiedziała dlaczego, co było tego przyczyną.

Spięła swoje długie włosy w kok i zeszła do kuchni, aby pomóc przy kolacji.

Słychać było głośną rozmowę o goblinach.

Bill opowiadał Hagridowi jakie to są skąpe i zawistne stworzenia.

Ginny z Hermioną pomagały mamie Rona w przygotowaniu pieczeni.

W miedzy czasie do domu wrócił pan Weasley. Widać było, że był bardzo zmęczony. Molly podeszła do niego i pocałowała go czule w policzek.

- Ciężki dzień w pracy? - zapytał Bill.

- Niestety. Miałem interwencje w południowej części Londynu. Jacyś dowcipnisie zaczarowali skrzynkę na mugolskie listy.

- O ! Witaj Hagridzie. - zawołał radośnie.

Mężczyzna również przywitał się z panem Weasley'em.

Wszyscy w dobrych humorach zasiedli do kolacji.

- Co Cię sprowadza do nas? - zaczął rozmowę Artur.

- Pani psor poprosiła mnie, abym dostarczył kilka książek Hermionie.

- Zdolna czarownica. - Pan Weasley uśmiechnął się do dziewczyny Rona.

Gdy wszyscy skończyli jeść pani Weasley przyniosła Ognistą Whisky.

- Mamo, my nie będziemy pić. - odezwał się Ron. - Idziemy na górę.

Molly podejrzanie spojrzała na najmłodszego syna. Otworzyła usta, aby coś powiedzieć, ale Harry był pierwszy.

- Jesteśmy zmęczeni pracą w ogrodzie.

- Dobranoc Wszystkim.

- Do zobaczenia w Hogwarcie Hagridzie.

Wszyscy troje pożegnali się z przyjacielem i poszli do pokoju chłopców.

Hermiona jeszcze wróciła się do swojej sypialni po nowo nabyte książki.

Gdy weszła do pokoju Rona zauważyła, że z chłopcami siedzi też George.

- To kiedy wyjeżdżamy do Wojtka? - zapytał rozochocony.

Dziewczyna usiadła na dywanie obok nich. Nic nie powiedziała tylko otworzyła pierwszą książkę 'Eliksiry i ich magiczne składniki'

Przejrzała spis treści i otworzyła gwałtownie pod koniec.

- O ! Mam coś. - spojrzała na chłopców. - Wydaje mi się, że powinnam ten składnik dostać na Pokątnej.

- To jutro na Pokątną. - powiedział Ron uśmiechając się.

- Tak, tak. - odpowiedziała zaglądając do kolejnej księgi 'Średniowieczne eliksiry i co dalej.'

Po chwili zawiedziona odłożyła książkę.

- Dasz mi później te książki? - zapytał George.

- Myślisz, że znajdziesz jakieś ciekawe składniki do swoich produktów? - zapytał zaciekawiony Harry.

- Czemu nie.

- Ciii... Tak wygląda Kwiat Tatrzański. -podstawiła im ostatnią książkę ' Merlin jako mistrz eliksirów.'

Był to mały, drobny kwiat. Jego płatki były śnieżno białe, a listki bardzo malutkie i gęsto osadzone na łodydze.

- Ostatnio go ktoś użył całe sto lat temu. - dodała i posmutniała.

- Damy radę! - pocieszył ją Ron.

- Idę spać. Jutro trzeba jakoś wytłumaczyć waszej mamie dlaczego idziemy na Pokątną.