Zła wiadomość.

rozdział 9.

Zła wiadomość.

Hermiona pomagała pani Weasley przy śniadaniu. Ginny siedziała już przy stole, a na jej kolanach leżał krzywołap.

Głośno mruczał, ponieważ rudowłosa dziewczyna głaskała go za uchem.

- Ginny, zawoła Fleur. Wy obie też mi pomożecie. - poprosiła Molly. - upieczemy ciasto na podwieczorek. - i uśmiechnęła się do córki.

Młoda dziewczyna posłusznie poszła na górę.

Nagle usłyszały pukanie do drzwi.

- Ciekawe kto tak wcześnie rano przyszedł. Idź kochanieńka otworzyć drzwi. - zwróciła się do Hermiony matka Rona.

Burza w nocy ustała, a rano słońce świeciło i było wyjątkowo upalnie z samego rana.

Dziewczyna umyła ręce i wytarła o spodnie.

- Dobrze. - odpowiedziała z uśmiechem na twarzy.

Przeszła przez całą kuchnię i wyszła na korytarz.

Na schodach stał Ron z Harrym. Rozmawiali o czymś ale przerwali gdy zobaczyli Hermionę.

- Co tam szepczecie? - zapytała.

Podeszła do drzwi nie kontynuując rozmowy z przyjaciółmi otworzyła drzwi.

- Dzień dobry pani profesor. - przywitała nauczycielkę pogodnym uśmiechem.

- Dzień dobry Granger. - odpowiedziała ponurym urzędowym tonem.

Hermiona wprowadziła gościa do salony Weasley'ów. Molly przywitała się z kobietą i podała jej herbatę.

- Panno Granger, jest kilka nowych informacji dotyczących Twojego powrotu do Hogwartu. - powiedziała stanowczo pani McGonagall.

Hermiona przestraszyła się tych słów. Usiadła na krześle w tym samym miejscu co dzień wcześniej.

- To ja Was zostawię same, pójdę do ogrodu. - wtrąciła Molly i wyszła.

- Wczoraj byłam z listem z ministerstwa. Dzisiaj też biuro edukacji powierzyło mi list dla Ciebie. - kontynuowała ze srogą miną. - Jako dyrektor Szkoły Magii i Czarodziejstwa Hogwart jestem zmuszona odczytać następującą decyzję.

Pani profesor McGonagall tak jak poprzedniego dnia wyciągnęła z zielonej torebki kopertę z urzędową pieczęcią.

Dziewczyna miała mieszane uczucia, co tak ważnego może sprowadzić dyrektorkę do Nory.

- Dlaczego tylko do mnie list? - myślała.

Poddenerwowana co chwilę gładziła włosy.

Pani profesor rozpieczętowała kopertę i przeczytała list na głos.

Szanowna Panno Granger.

Jestem zmuszona powiadomić panią o pomyłce.

Wczoraj odczytany list był przekazany pomyłkowo.

Niestety nie możemy pani zaproponować dalszej

edukacji w Szkole Magii i Czarodziejstwa Hogwart.

Dobrowolnie zrezygnowała pani i nie przybyła

do szkoły rok temu pierwszego września.

Pani wybór przyczynił się do takiej decyzji.

                     Z poważaniem

                           Irminda Flack.

Hermiona siedziała osłupiała na drewnianym krześle. Jej myśli szalały w głowie. Czuła się bezsilna i bardzo zraniona.

- Dlaczego? - te słowa powtarzała w myślach.

Nie potrafiła wypowiedzieć żadnego zdania, słowa utknęły jej w gardle. 

Pani profesor schowała list do koperty i podała go dziewczynie. Trzęsącymi się rękoma odebrała go i odłożyła na stole.

- Dlaczego? - wreszcie zebrała w sobie tyle siły aby zapytać głośno.

- Taka decyzja z ministerstwa. - odpowiedziała. Wczoraj po wizycie tutaj dostałam sowę na spotkanie w biurze edukacji. Wspólnie doszliśmy do wniosku, że nie możesz kontynuować dalszej edukacji w naszej szkole.

Pani McGonagall mówiła to patrząc prosto na Hermionę. Dziewczyna widziała całą tą sytuację w zwolnionym tempie. 

Łzy napłynęły jej do oczu i wypaliła nie zwracając uwagi na to , że podniosła głos.

- Nie mogę kontynuować nauki? Byłam najlepszą uczennicą w Hogwarcie. Wiele nam zawdzięcza. - mówiła z wyrzutem. - Byłam prefektem. - kontynuowała.

- Dobrze Granger powiedziałaś. Byłaś prefektem.

Ron z Harrym cały czas stali na schodach i podsłuchiwali rozmowę Hermiony i Minerwy McGonagall.

Ron wbiegł do pokoju , a za nim Harry.

- Czy pani zwariowała? - wykrzyknął rudowłosy chłopak nie zwracając uwagi na słowa.

Harry złapał za ramię swojego wściekłego przyjaciela.

- Czy Ty Weasley nie rozumiesz? - oburzyła się nauczycielka transmutacji. - Panna Granger nie ukończy siódmego roku w Hogwarcie. Będzie zmuszona pracować w jakimś sklepie.

Ron zrobił się czerwony na twarzy, a Harry mocniej ścisnął kolegę.

- Lubisz książki i chcesz kolejny rok z nimi spędzić? - zwróciła się do dziewczyny. - To może zacznij pracować w księgarni Esy i Floresy. - powiedziała z sarkazmem nauczycielka.

Hermiona rozpłakała się na dobre.

- Ale, ale, - jąkała się. - Chciałam pracować w ministerstwie.

- Nie będę kontynuowała tej bezsensownej dyskusji. - stwierdziła dyrektorka. - Żegnam!

Pani McGonagall wstała z kanapy i bez żadnego słowa wyszła z Nory.

Nagle do kuchni wszedł pan Weasley.

- Słyszałem jakieś krzyki. - powiedział ziewając. - Ktoś był u nas?

- Pani profesor McGonagall była do Hermiony. - odpowiedział Harry.

Był najbardziej opanowany i spokojny z całej trójki przyjaciół. Jednak z nerwów trzymał różdżkę w ręce.

- Stało się coś? - zapytał Artur.

Ale w tym momencie do kuchni weszła pani Weasley.

Hermiona przez załzawione oczy zauważyła, że kobieta jest czymś bardzo zdenerwowana.

Podeszła do Hermiony i powiedziała.

- Czym zdenerwowałaś panią McGonagall?

- Mamo! Nie chcą przyjąć Hermiony na siódmy rok do Hogwartu. - odpowiedział oburzony Ron.

- Może nie jest zbyt dobrą czarownicą aby podejść do Owutemów? - wykrzyczała zirytowana rudowłosa kobieta.

- Ron ! Ty też się stawiałeś pani dyrektor? - zapytał najmłodszego syna pan Weasley.

- Oczywiście, bo to niesprawiedliwe.

- Zwariowałeś młody człowieku? Chcesz żeby przez to wywalili ze szkoły Twoją siostrę? - rzucała pytaniami pani Weasley. - Przez tą dziewczynę będziesz miał problemy! - kontynuowała.

- Dlaczego tak pani mówi? Ja nic złego nie zrobiłam. - rozpłakała się na nowo dziewczyna.

- Hermiono ! Hermiono! - usłyszała wołanie dziewczyna.

Hermiona usiadła na swoim łóżku. Była zapłakana i cała się trzęsła. Okazało się, że to Ginny ją wołała.

- Miałaś chyb koszmar. Krzyczałaś i płakałaś przez sen.